donderdag 16 januari 2014

PERSONAL | Loop ik gewoon door

Met m'n auto theorie-boek in de hand loop ik naar de auto. M'n moeder vraagt waarom ik dat ding überhaupt meeneem, want hé, als het goed is heb je toch al gewoon alles goed geleerd? Maar mam.. Het voelt veilig. Oké, hup, vooruit. Je moet wel op tijd zijn. Onderweg in de auto zie ik om me heen allemaal verkeersborden. Moet dit nou echt? Wat betekende die ook alweer? HA! Mam, ik zei toch dat het veilig was om dat boek mee te nemen.. Nog snel even opzoeken.. 

Aangekomen op "de plek des onheils", staan er zo'n 30 mensen in de rij om hun ID af te geven en vervolgens een sleuteltje (voor een kluisje waar ik dat theorieboek helaas in moet leggen, maar, maar, maar, dan voel ik me niet meer veilig..) te krijgen met een cijfer erop. Het zou wel leuk zijn als ik m'n geluksgetal 2 kreeg, dacht ik. Ik was enorm verbaasd toen ik ook daadwerkelijk dat cijfer kreeg. De sterren staan aan mijn kant! Dit kan niet anders dan goed gaan!

De blikken om me heen halen dat goede gevoel helaas toch snel weer naar beneden. Een aantal zenuwpezen staan achter me, voor me, naast me.. Over 5 minuten begint het examen. Ik kijk na een minuut weer even op de klok. Heh shit. Nog steeds 5 minuten. Weer een zenuwpees voor me. Ondertussen geloof ik dat ik er zelf ook ééntje begin te worden. Ik ben nog zenuwachtiger dan voor m'n schoolexamen. Maar waarom?

Omdat ik m'n challenge #3 wel heel erg graag wilde behalen. Na een aantal uur waren de 5 minuten dan eindelijk voorbij. De deuren van de zaal gingen open, en iedereen kon plaats nemen op de tafel met het nummer van je kluisje. Iedereen zit, en de deuren gaan dicht. Kaboem. Kaboem. Kaboem. Overuur draaiend hart was weer eens flink bezig. Een meneer, met een naam die hij veelste snel vertelde om te verstaan laat staan onthouden, hield een praatje. De instructies op een scherm hoog boven mijn hoofd begonnen. Ik zat tussen een jongen en meisje in. Het meisje leek rustig, de jongen zijn mond daarentegen bleek het nodig te vinden om allemaal vreemde zuchtjes en geluidjes te maken, als er antwoord moest worden gegeven om een vraag.

65 vragen en 3 kwartier verder, is het tijd voor dat mannetje met de onbekende naam om de uitslagen te verwerken. Tik. Tak. Weer 5 minuten die een aantal uur lijkt de duren. Omstebeurt kregen we de uitslag op een papiertje te horen. Het meisje naast mij was nummer 1, ze was geslaagd. Nu ik. "Gefeliciteerd" zegt het mannetje, en geeft het papiertje. Ik pak het papiertje aan, en, huh, loop ik gewoon door. De deur uit. Ik zie m'n vader zitten, met een vragend hoofd, en terwijl ik naar hem toe loop besef ik dat ik geslaagd ben. Huh. Challenge #3 is behaald. Tijd voor pannenkoeken.

6 opmerkingen:

  1. Gefeliciteerd! Wauw super chill! Ik heb toevallig maandag hetzelfde doorstaan maar dan met een minder leuk resultaat. Tegen mij zei het mannetje (wat bij mij een vrouwtje was, teminste dat denk ik) "nieuwe afspraak maken" maar ik kon gelukkig gelijk een nieuwe afspraak maken voor aankomende maandag. Had jij ook zo'n vraag over welke kleur het lampje is van groot licht (stomme vraag :) )? Maarja genoeg geklaagt, je hebt challenge 3 gehaald HEUUJ. Nogmaals gefeliciteerd en geniet van de pannekoeken. Shalome, gr AA

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ahh! Heeeel veel succes dan maandag! Haha, jaa, die vraag had ik ook! Dankje!

      Verwijderen
    2. Herkansingen zijn stom :(

      Verwijderen
    3. 3 x was ook niet scheepsrecht nu maar voor de 4de keer op 4 februari. Wish me luck! Trouwens je zou eigenlijk elke week een blog moeten doen is leuk!

      Verwijderen
    4. Hoe ging de 4e keer? Deze keer wel geslaagd, toch?

      Verwijderen